رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست!

قرار نیست در "سیم و زر" جز از سیم و زر صحبت شود؛ لیکن آنچه در اینجا خواهم آورد، اشاره‌ی دیگری است از آنچه که پنج‌شنبه‌‌ گذشته در برنامه مورد بحث قرار گرفت. این مطلب را به نقل از استاد بسیار عزیز دیگری می‌آورم :

ما بی‌دین به دنیا نیامده ایم تا دینی اختیار کنیم، بلکه هر انسانی با عشق به زیبایی و دانایی و نیکویی به دنیا می آید و با این سه عشق رشد می کند و اگر در صحبت بزرگان جهان از راه درست «فطرت» که کوتاهترین خط سعادت است، کناره نگیرد، با همین سه عشق به شادی و آزادی خواهد رسید و آن شادی که در اثر پیروی از نیکویی و زیبایی و دانایی حاصل می شود، می تواند آدمی را چنان گرم و سرخوش کند که همه رنج ها و محنت های جهان را از یاد ببرد.

جمله غم های جهان هیچ اثر می نکند
در من از بس که به دیدار عزیزت شادم ⁽²⁾

^{در قرآن خوانده ایم که وقتی زنان مصر یوسف را دیدند، عظمت زیبایی چنان در دلهایشان جلوه کرد که دستها را بریدند و هیچ فریادی از درد و رنج نکشیدند؛ بلکه از حیرت و شگفتی گفتند سبحان الله که این بشر نیست بلکه فرشته ای با کرامت است. صلای انبیا و قدیسان و شاعران آسمانی نیز دعوت به این سه عشق است، که:}

اگر طالبی کاین زمین طی کنی
صفایی به تدریج حاصل کنی
مگر بویی از عشق مستت کند
طلبکار عهد الستت کند
به پای طلب ره بدان جا بری
وز آنجا به بال محبّت پری⁽²⁾

^{برگرفته از کتاب «کیمیا-11»}

^{به قلم استاد دکتر حسین الهی قمشه ای}

---

^{1و2 : سعدی}