5شنبه 9 اردیبهشت95: دکتر علی‌زمانی(18)
جمعه, ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۲:۴۵ ب.ظ
به نام خدا
هجدهمین برنامه استاد محترم آقای دکتر امیرعباس علی‌زمانی بار دیگر با ادامه موضوع «دیگری و معنا» در قاب برنامه تلوزیونی سیم و زر برگزار شد. در ابتدای این برنامه استاد همچون جلسات پیش دقایقی را به تبیین گریزناپذیری انسان از برقراری ارتباط، و همچنین گستردگی و پیچیدگی ارتباطات دنیای مدرن پرداختند؛ اما موضوع و محور اصلی این جلسه را می‌توان «ارتباطات معنابخش» نامید. ارتباطات معنابخش، از آن گونه که گفته‌اند "مؤمن آیینه‌ی مؤمن است" و در او می‌توان نقاط روشن و تاریک وجود خود را دید و یا بقول ارسطو ارتباطی که در آن دیگری «خود‍ِ دیگر» است و یا آنطور که من از بحث‌های قبلی برداشت کرده بودم، دیگری در کنارِ خود است، و نه در برابر خود. شاید بهترین تعبیر از بحث این جلسه را بتوان در همان ابیاتی که ایشان، طی اولین جلسات مربوط به این بحث از حضرت مولانا برایمان خوانده بودند، یافت:
کی ببینم روی خود را، ای عجب؟
تا چه رنگم؟ همچو روزم، یا چو شب؟
نقش جان خویش می جستم بسی
هیچ می ننمود نقشم از کسی
گفتم: آخر آینه از بهر چیست؟
تا بداند هر کسی کو چیست و کیست ؟
آینه آهن برای پوست ها ست
آینه سیمای جان، سنگی بهاست
آینه جان نیست الا روی یار
روی آن یاری که باشد زآن دیار
گفتم: ای دل! آینه کلّی بجو
رو به دریا، کار برناید به جو
بنابراین برای داشتن ارتباطی موثر و معنابخش، می‌بایست در پی «یارانی از آن دیار» بود، یارانی که آینه‌اند و بقول حضرت حافظ «صاحبان جام جم»، که آن خودحقیقی و گوهر وجودی را به انسان می‌نمایند. مولانا می‌گوید برای یافتنشان، می‌بایست به سراغ «دریا» رفت. چرا که این خود حقیقی و گوهر وجودی بزرگ است، بی‌نهایت است، و بی‌نهایت را لاجرم باید در آیینه‌ی بی‌نهایت دید. اما کجاست این دریا؟ و چگونه می‌توان به «یارانی از آن دیار» دست یافت؟
بنظر من، همانگونه که گفته‌اند «پیامبران و اولیای الهی» آینه‌ی اوصاف پروردگارند، و از طرفی تابلویی از «انسان کامل» نیز هستند. پس اگر انسان، گوهر وجود خود را تا حد کمال شکوفا نماید، آینه می‌شود، دریا می‌شود. نه که خود آینه بشود، عکس درون آینه می‌شود، تجلی یک حقیقت می‌شود، حقیقتی که در آن سوی آینه است: خدا! عجیب است؛ انسان برای دیدن خودش روی به آینه کرد، اما در آینه خدا را دیده است، به خود آمده اما خدا را می‌بیند! بنابراین، نکته اساسی و نتیجه مهم این بحث اینکه :
شکوفایی گوهر وجود انسان در گرو «ارتباط» است، و شکوفایی کامل او در ارتباط با «انسان کامل» تحقق خواهد یافت. و انسان کامل، تجلی معنا و بعبارتی خود معنا است. انسان‌هایی از جمله: آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، احمد و ...
و شاید برنامه هفته آینده‌ِی سیم و زر، همچون برنامه‌ِی هفته قبل بهترین فرصت برای صحبت از این «آینه‌ی کلی» و راه عملی معنا باشد. در پایان این ترانه‌ی زیبا تقدیم شما یاران حلقه عشق و معرفت باد. در پناه حضرت حق، پیروز و سعادتمند باشید :)
دریافتعنوان: به خود آی
. واقعا زحمت کشیدید.