5شنبه 6 خرداد 95: دکتر علی‌زمانی (22)
دوشنبه, ۱۰ خرداد ۱۳۹۵، ۱۱:۱۳ ب.ظ
به نام خدا
بیست و دومین حضور استاد ارجمند جناب آقای دکتر امیرعباس علی‌زمانی در برنامه سیم و زر، در شب پنج‌شنبه ششم خردادماه برای باری دیگر به روی آنتن زنده شبکه چهارم سیما رفت. پیروی مباحث پیشین، استاد گرامی در این برنامه پیرامون موضوع «دیگری اصیل» دقایقی را به صحبت پرداختند که فایل صوتی کامل این جلسه را میتوانید در سیم و زر آرشیو برای شنیدن یا دریافت بیابید.
در آغاز بحث این جلسه، دکتر علی‌زمانی «تحقق خود» یا «خودشکوفایی» (self realization) را یکی از غایات اساسی زندگی انسان شمرده و کسب آگاهی و معرفت را راه نیل به این شکوفایی برشمردند؛ آگاهی‌ای که از طریق ارتباط با دیگران بدست می‌آید و بالاترین حد آن از ارتباط با اصیل‌ترین دیگران:
خودشکوفایی یعنی به فعلیت رساندن ظرفیت‌های وجودی؛ و بالاترین ظرفیت وجود انسان تشبه به صفات خداوند است.
در ادامه گفتگو، و با اشاره به تعریفی که در مباحث قبلی (ویژه برنامه‌های نوروزی) درباره اصالت و زندگی اصیل گفته شده بود، ایشان «دیگری اصیل» را آن دیگری‌ای معرفی نمودند که اولاً همواره رنگ و نقش و بوی خودش را دارد و ثانیاً در معدن وجود خویش واجد گوهری اصیل و ارزشمند است که در یک «ارتباط اصیل» می‌توان آن‌را یافت و بر خزانه وجود خود افزود.
دیگران اصیل، در درون خویش واجد گوهری اصیل می‌باشند. این افراد چنانچه در رابطهای اصیل قرار گیرند، هریک گوهر خویش را بر وجود دیگری می‌افزایند. چنین رابطهای بدون شک همواره دوسویه، بالنده و معنابخش است.
یکی از ویژگی‌های یک ارتباط اصیل داشتن Dialog دربرابر Chattering است. در‌حالی‌که متاسفانه در دنیای مدرن به علت کمبود این نوع ارتبا‌ط‌ها، اکثر مکالمات و معاشرات اجتماعی انسان‌ها تهی از معنا و سرشار از گزافه‌گویی (وراجی کردن) است. و در واقع این ناشی از همان عقلانیت ابزاری است که روابط را تنها بعنوان وسیله‌ای برای انجام کار خود می‌خواهد. در حالی که در ارتباط اصیل، خود فرایند نیز به اندازه‌ی فرآورده حائز اهمیت است.
در ارتباط غیراصیل، رابطه تنها یک ابزار و معبر موقت است. ولی در ارتباط اصیل، خود رابطه مهم است.
در آخر ذکر این نکته نیز خالی از فایده نیست که ماحصل یک رابطه‌ِی غیراصیل، رابطه‌ِی غیراصیل بعدی و بعدی و بعدی خواهد بود. در حالی که رابطه‌ِ اصیل بخاطر ویژگی‌های منحصر بفرد آن، از جمله تعالی و رشد و فزونی، هرگز پایان‌پذیر و مختوم نبوده و درعوض نتیجه‌ی آن همواره فزایندگی و تولد و برکت است.
عاشق شده‌ای ای دل سودات مبارک باد
از جا و مکان رستی آن جات مبارک باد
از هر دو جهان بگذر تنها زن و تنها خور
تا ملک ملک گویند تنهات مبارک باد
ای پیش رو مردی امروز تو برخوردی
ای زاهد فردایی فردات مبارک باد
کفرت همگی دین شد تلخت همه شیرین شد
حلوا شده کلی حلوات مبارک باد
در خانقه سینه غوغاست فقیران را
ای سینه بی‌کینه غوغات مبارک باد
این دیده دل دیده اشکی بد و دریا شد
دریاش همی‌گوید دریات مبارک باد
ای عاشق پنهانی آن یار قرینت باد
ای طالب بالایی بالات مبارک باد
ای جان پسندیده جوییده و کوشیده
پرهات بروییده پرهات مبارک باد
