به نام خدا
آن شب قدری که گویند اهل خلوت، امشب است :)
5شنبه 13 خرداد 95، بیست و سومین شب حضور دکتر امیرعباس علیزمانی در برنامه‌ی هفتگی سیم و زر، که آخرین شب اجرای برنامه قبل از ماه مبارک رمضان، و شاید آخرین برنامه از این مجموعه بود، باری دیگر در حالی به روی آنتن زنده شبکه چهار سیما رفت، که در سی دقیقه پایانی آن جان مطلب به کمال ادا و پرده از قالی زربفت «معنای زندگی» برداشته و این شاهکار نفیس و دستبافت چندین‌ماهه‌ی استاد فلسفه‌دین دانشگاه تهران بر لوح جان جویندگان حقیقت حک شد. (فایل صوتی کامل این جلسه را در سیم و زر آرشیو بیابید.)
در ابتدای این برنامه و تکمیل تمامی مباحث قبل، استاد علیزمانی ضمن اشاره مجدد به این نکته که اصالت انسان را به معنا می‌رساند، زندگی معنادار را زندگی با «ریشه» و دوام دانسته و معنا را به «تکیه‌گاه» زندگی انسان تشبیه فرمودند. اما می‌بایست توجه داشت که این تکیه‌گاه نه در پایین، بلکه در بالاست. نوک قله‌ای است که می‌بایست ریسمان زندگی را به آن گره زده، و به کمک آن به بالا رفت. بنابراین
ارتباط اصیل با کانون معنا، توأماً ثبات و بالندگی را به ارمغان می‌آورد.
می‌بایست به این نکته توجه داشت که حاصل ثبات بدون شکوفایی و بالندگی، چیزی جز رکود و جمود نیست؛ و حاصل بالندگی، بدون تکیه‌گاه و لنگرگاه، چیزی جز گرفتاری در بحران و گرداب نخواهد بود. همانگونه که دنیای مدرن نیز بدون تکیه‌گاه به پیش می‌رود، اما در حقیقت به پیش نمی‌رود! و این آخرین پاسخ به اولین سوال برنامه (در اولین حضور دکتر علیزمانی) بود: گم کردن تکیه‌گاه، و به فراموشی سپردن کانون معنا :
اصیل‌ترین دیگری، و سرچشمه معنا: خداوند است. و این همان تکیه‌گاهی است که انسان مدرن با از کف دادنش، خود را از هرسو در میان گردآب می‌یابد.
فایل کوتاه زیر را بعنوان حسن ختام این 23 برنامه و نقطه‌ی اوج این جلسه بشنوید:
دریافتدر پایان از تمام زحمات استاد محترم دکتر علیزمانی، مجری گرامی جناب درستکار، تهیه کننده و یکایک عوامل برنامه به سهم خود ممنون و متشکرم. و خداوند منان را شاکرم که این فرصت دست داد تا به رمضان امسال طور دیگری وارد شوم. و این ایمان بقول سهراب «از تابش استوا گرم» را تا حد زیادی مدیون استاد عزیز دکتر علیزمانی هستم که درس معنا را در عین اصالت و آگاهی به ما آموختند. برای ایشان آرزوی سلامت و طول و عمر و برکت داشته و امیدوارم بزودی شاهد برنامه‌های آتی با حضور ایشان باشیم. پس:
سلام هی حتی مطلع الفجر...
پ.ن: مطالب و فعالیت این وبلاگ همچنان ادامه خواهد داشت.
